Het gemeentebestuur van de toekomst zal participatief zijn of zal niet zijn.
Een straat wordt heraangelegd maar waar is het fietspad; er wordt een nieuw woonproject gepland incl hoogbouw; de gemeente rooit bomen, maar de omwonenden vragen zich af of ze wel vervangen worden; de schoolomgeving wordt aangepakt maar wat vinden de ouders (en kinderen) van de plannen?, enz…
Omwonenden of betrokkenen zien of horen dikwijls dat er plannen in de maak zijn, maar worden er zelden, van meetafaan, bij betrokken. Op die manier staan de buurtbewoners meer dan eens voor voldongen feiten. Terwijl het om hun nabije omgeving, om hun bezorgdheden gaat. Zij kennen dikwijls de “do’s en dont’s” van hun wijk, hebben constructieve suggesties,enz… kortom: zouden graag mee hun zegje doen, een zegje dat noodzakelijk is om mee te nemen in afwegingen ten voordele van die specieke verdere wijkontwikkeling.
DNA! maakt een speerpunt van participatie
Bewoners hebben immers ook een mening, hebben goede ideeën, zien als betrokkenen de mogelijke gevolgen van bepaalde ingrepen, kunnen mee alternatieven bedenken.
DNA! wil bewoners van meetafaan informeren over projecten die op stapel staan. Dat kan via de vele beschikbare communicatiekanalen waarover de gemeente beschikt, maar ook via wijk- of buurtraden, via scholen of verenigingen, via adviesraden, enz.
Informeren is een eerste stap, een volgende stap is mensen samen brengen rond het hoe-wat-waarom-waar en wanneer… Dat helpt om de context te zien, het stimuleert de discussie, brengt nieuwe inzichten, verhoogt het draagvlak. M.a.w. de mensen worden au sérieux genomen en kunnen hun wensen, vragen, voorstellen op tafel leggen. Zo groeit betrokkenheid, begrip, samen-werking.
En die samenwerking loopt gedurende het hele traject, want bijsturingen zullen wel altijd nodig zijn om tot een goed resultaat te komen. Zo werkt echte participatie en is er een win-win situatie.
DNA! wil hiermee aangeven dat er ook goede ideeën kunnen opborrelen van onderuit: men wil de straat veiliger inrichten, een speelhoek in de buurt maken, een plek waar jongeren kunnen samen komen, of wat zitbanken, of… Ook die suggesties wil DNA! aangrijpen.
Concreet
- We streven ernaar om 1 of 2 keer/jaar een inspraakronde te houden in elke deelgemeente, waarbij de wijk de agenda bepaalt en indien relevant ook zelf budgetten ter beschikking krijgt.
- Bij de projecten waar het aangewezen is werken we volgens de participatieladder: informeren, raadplegen, adviseren, co-produceren/samenwerken, (mee)beslissen.
- De tijden zijn veranderd, mensen willen geen jaren meer zetelen in dezelfde raad of organisatie, geef ze dus de kans om in te stappen in tijdelijke projecten, vanuit zichzelf of vanuit een buurtengagement;
- Gemeentelijke infokanalen beter benutten en uitbreiden;
- Adviesraden, buurt- en wijkraden erkennen als partners;
- Ad hoc in buurten/wijken de mensen samenbrengen en nieuwe initiatieven toetsen;
- Experimenteren met wijkbudgetten
- Het uitwerken met burgers van een gestructureerde aanpak van burgerinspraak. Voor categorieën van lokale situaties modellen installeren naargelang onderwerp, thema of grootte. Bijvoorbeeld een straataanleg vergt een andere vorm van burgerparticipatie dan het opstellen van een begroting of de heraanleg van een kerkhof, de keuze voor de inrichting van een speelterrein of het inschrijfsysteem van een school of het mensen sensibiliseren inzake gezondheid. Bij alle zaken geldt: eerst goed informeren, niet sturend, maar objectief en daarna met de nodige kennis, ervaring en betrokkenheid met een afgesproken afvaardiging van betrokken partners zowel burgers als professionelen aan de slag om een zo gericht en gedragen mogelijke oplossing en of aanpak op maat van de situatie af te kloppen. De mosterd hiervoor zeker gaan halen bij andere gemeenten/steden/landen (oa Nederland)/… die hier al veel ervaring mee hebben. Op die manier kan na aftoetsing van het gekozen systeem zo snel mogelijk in 2019 hiermee aan de slag gegaan worden!